ملوکسیکام یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که برای کاهش التهاب، درد و تب بکار می‌رود. این دارو از خانواده سولفونیل‌آمیدهاست و معمولاً به عنوان یک گزینه درمانی برای بیماری‌های التهابی مانند التهاب مفاصل روماتوئیدی و التهابات عضلانی و مفصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو به عنوان یکی از اساسی‌ترین ابزارهای پزشکی توسط پزشکان برای کنترل علائم بیماری‌ها و بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده می‌شود. در ادامه به بررسی اشکال دارویی، موارد مصرف، موارد احتیاط و منع مصرف داروی meloxicam خواهیم پرداخت.

اشکال دارویی ملوکسیکام

ملوکسیکام در اشکال قرص (موبیک) 7.5 میلی گرم و 15 میلی گرم، قرص متلاشی کننده دهان (Qmiiz) 7.5 میلی گرم و 15 میلی گرم، کپسول (Vivlodex) 5 میلی گرم و 10 میلی گرم، تزریق، پراکندگی آبی (Anjeso) ویال تک دوز 30 میلی گرم در میلی لیتر می‌باشد.

موارد مصرف داروی ملوکسیکام

ملوکسیکام برای درمان آرتریت استفاده شده و درد، تورم و سفتی مفاصل را کاهش می‌دهد. ملوکسیکام به عنوان یک داروی ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAID) شناخته می‌شود. اگر در حال درمان بیماری مزمنی مانند آرتریت هستید، از پزشک خود در مورد درمان‌های غیردارویی و یا استفاده از سایر داروها برای درمان درد خود سوال کنید. برخی از موارد مصرف این دارو شامل آرتروز، روماتیسم مفصلی، درد متوسط ​​تا شدید و… می‌باشد. همچنین در کودکان با رعایت دوز و دستور پزشک برای آرتریت روماتویید جوانان استفاده می‌شود.

آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر داروی meloxicam

عضو کلاس اکسیکام با مهار حداقل 2 ایزوآنزیم سیکلواکسیژناز COX)، COX-1 و (COX-2، سنتز پروستاگلاندین‌ها را در بافت‌های بدن مهار می‌کند. همچنین COX-2 ممکن است به میزان بیشتری نسبت به COX-1 مهار شود. توزیع پروتئین محدود 99.4٪; در درجه اول به آلبومین است و متابولیزه شده در کبد توسط CYP2C9 (ماژور) و CYP3A4 (مینور) می‌باشد. این دارو در آخر به طور مساوی از طریق ادرار و مدفوع، بیشتر به صورت متابولیت‌ها دفع می‌شود.

مقدار مصرف داروی Meloxicam

داروی ملوکسیکام (meloxicam) را طبق دستور پزشک، معمولاً یکبار در روز، از طریق خوراکی مصرف کنید. اگر از قرص یا کپسول این دارو استفاده می‌کنید، یک لیوان کامل آب (8 اونس/240 میلی لیتر) همراه آن بنوشید. پس از مصرف قرص یا کپسول این دارو حداقل تا 10 دقیقه دراز نکشید. اگر به شکل مایع این دارو مصرف می‌کنید، قبل از هر نوبت، بطری را به آرامی تکان دهید.

دوز را با استفاده از یک دستگاه اندازه‌گیری یا قاشق مخصوص اندازه‌گیری کنید. برای اندازه‌گیری از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز صحیح را دریافت نکنید. اگر قرص متلاشی کننده را مصرف می‌کنید، تا زمانی که آماده مصرف نشدید آن را از بسته‌بندی خارج نکنید.

زمان مصرف قرص ملوکسیکام

بیماران قبل از استفاده قرص ملوکسیکام، قرص را فشار نداده یا متلاشی نکنید. قرص را به صورت سالم از بسته خارج کرده و بلافاصله قرص را روی زبان خود قرار دهید و اجازه دهید تا حل شود. پس از ذوب شدن قرص، می‌توان آن را با یا بدون مایع قورت داد. اگر در حین مصرف این دارو ناراحتی معده رخ داد، آن را با غذا، شیر یا یک آنتی اسید مصرف کنید. این دارو را بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید، زیرا دوزهای بالاتر احتمال زخم معده یا خونریزی را افزایش می‌دهد.

نحوه مصرف داروی ملوکسیکام

1. این دارو برای تسکین علائم و نشانه‌های آرتروز تجویز می‌شود. دور مصرفی در اشکال دارویی مختلف کمی تفاوت دارد. برای مثال برای اشکال Qmiiz یا همان قرص متلاشی کننده دهان 7.5 الی 15 میلی گرم در روز استفاده می‌شود. همچنین برای Vivlodex یا همان کپسول مصرف 5 میلی گرم در روز پیشنهاد می‌شود که نباید مقدار کلی آن از 10 میلی گرم در روز تجاوز کند.
2. از کمترین دوز موثر برای کوتاه‌ترین مدت مطابق با اهداف درمان فردی بیمار استفاده کنید، زیرا مصرف بیش از اندازه این دارو سبب عوارض خطرناکی خواهد شد.
3. این دارو برای تسکین علائم و نشانه‌های آرتریت روماتوئید نیز مصرف می‌شود. برای درمان این بیماری در اشکال دارویی Qmiiz یا همان قرص متلاشی کننده 7.5 الی 15 میلی گرم در روز که نباید بیشتراز 15 میلی گرم در روز شود، استفاده کرد.
4. برای مدیریت درد متوسط ​​تا شدید، به تنهایی یا همراه با مسکن‌های غیر NSAID (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) توصیه می‌شود.
5. برای تسکین علائم و نشانه‌های آرتریت روماتوئید نوجوانان دوره پوکی آرتیکولار یا چند مفصلی در بیماران با وزن بیش از 60 کیلوگرم توصیه می‌شود. دوز پیشنهادی 60 کیلوگرم یا بیشتر قرص Mobic 0.125 میلی گرم بر کیلوگرم در روز می‌باشد.

موارد احتیاط

قبل از مصرف داروی ملوکسیکام (meloxicam)، اگر به آن یا سایر NSAID (مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، سلکوکسیب) و یا آسپرین حساسیت دارید، از مصرف دارو خودداری کنید. بیماران با سوابق پزشکی مانند بیماری کبد، مشکلات معده، روده و مری (مانند خونریزی، زخم، سوزش سر دل مکرر)، بیماری قلبی (مانند سابقه حمله قلبی)، فشار خون بالا، سکته مغزی، اختلالات خونی (مانند کم خونی، خونریزی یا مشکلات لخته شدن)، رشد در بینی (پولیپ بینی) و… با احتیاط و دستور پزشک این دارو را مصرف کنند. برای جلوگیری از کم آبی بدن، طبق دستور پزشک مایعات زیادی بنوشید و در صورت تغییر در مقدار ادرار، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

حوادث ترومبوتیک قلبی عروقی داروی ملوکسیکام

1. افزایش خطر حوادث ترومبوتیک قلبی عروقی (CV) جدی، از جمله انفارکتوس میوکارد (MI) و سکته مغزی، که می‌تواند کشنده باشد.
2. بر اساس داده‌های موجود مشخص نیست که خطر حوادث ترومبوتیک CV برای همه NSAID (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) مشابه است.
3. به نظر می‌رسد افزایش نسبی در حوادث ترومبوتیک جدی CV نسبت به سطح پایه ناشی از استفاده از NSAID در موارد با و بدون بیماری CV شناخته شده یا عوامل خطر برای بیماری CV مشابه باشد. با این حال، بیماران مبتلا به بیماری CV شناخته شده یا عوامل خطر، بروز مطلق حوادث ترومبوتیک بیش از حد جدی CV داشتند.
4. خطر بالقوه را با استفاده از کمترین دوز موثر برای کوتاه‌ترین مدت ممکن CABG به حداقل برسانید.

اثرات GI (خونریزی دستگاه گوارش) داروی ملوکسیکام meloxicam

1. NSAID(داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) می‌توانند عوارض جانبی جدی دستگاه گوارش مانند التهاب، خونریزی، زخم و سوراخ شدن مری، معده، روده کوچک یا روده بزرگ ایجاد کنند که می‌تواند کشنده باشد.
2. بیماران با سابقه قبلی خونریزی PUD و یا GI که ​​از NSAID استفاده می‌کردند، در مقایسه با بیمارانی که این عوامل خطر را نداشتند، خطر ابتلا به خونریزی دستگاه گوارش را بیش از 10 برابر افزایش دادند.
3. همچنین سایر عوامل خطر از طول مدت طولانی‌تر درمان NSAID شامل مصرف همزمان کورتیکواستروئیدهای خوراکی، آسپرین، داروهای ضد انعقاد یا SSRI ها، سیگار کشیدن، استفاده از الکل، بیماری پیشرفته کبدی یا انعقاد، سن بالاتر و وضعیت سلامت عمومی ضعیف است.

نارسایی قلبی و ادم داروی ملوکسیکام

1. متاآنالیز مشترک Coxib و کارآزمایی‌های NSAID سنتی در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل‌شده، افزایش 2 برابری بستری شدن در بیمارستان برای نارسایی قلبی را در بیماران تحت درمان انتخابی COX-2 و بیماران غیرانتخابی تحت درمان با NSAID در مقایسه با بیماران تحت درمان با دارونما نشان داد.
2. احتباس مایعات و ادم در برخی از بیماران تحت درمان با NSAID مشاهده شد.
3. ملوکسیکام ممکن است اثرات CV چندین عامل درمانی مورد استفاده برای درمان این بیماری‌ها را کاهش دهد (مانند دیورتیک‌ها، مهارکننده‌های ACE، ARBs).

موارد هشدار استفاده از داروی ملوکسیکام meloxicam

1. سمیت کبدی: ممکن است ALT یا AST را افزایش دهد.
2. فشار خون بالا: این دارو می‌تواند منجر به شروع جدید فشار خون یا بدتر شدن فشار خون از قبل موجود شود که هر یک در افزایش بروز حوادث CV نقش داشته باشد.
3. واکنش‌های آنافیلاکسی در بیماران با و بدون حساسیت مفرط شناخته شده به ملوکسیکام و در بیماران مبتلا به آسم حساس به آسپرین گزارش شده است.
4. واکنش‌های جدی پوستی گزارش شده، از جمله درماتیت لایه بردار، سندرم استیونز-جانسون، نکرولیز اپیدرمی سمی که می‌تواند کشنده باشد.
5. بسته شدن زودرس مجرای شریانی جنین: از مصرف NSAID در زنان باردار با شروع هفته 30 بارداری (سه ماهه سوم) خودداری کنید.
6. سمیت خونی: کم خونی گزارش شده است، علل مختلف از جمله از دست دادن خون، احتباس مایعات یا اثر بر اریتروپوئزیس متفاوت است.
7. پوشاندن التهاب و تب: کاهش التهاب و تب ممکن است کاربرد علائم تشخیصی را در تشخیص عفونت کاهش دهد.
8. مانیتورینگ: برای تشخیص خونریزی گوارشی، سمیت کبدی یا آسیب کلیوی، بیماران تحت درمان طولانی‌مدت NSAID با CBC و مشخصات شیمی را به صورت دوره‌ای تحت نظر قرار دهید.

موارد منع مصرف ملوکسیکام

1. حساسیت بیش از حد شناخته شده (به عنوان مثال، واکنش های آنافیلاکتیک یا جدی پوستی)
2. سابقه آسم، کهیر یا سایر واکنش‌های آلرژیک پس از مصرف آسپرین یا سایر NSAID
3. مدیریت درد بعد از عمل در زمینه جراحی بای پس عروق کرونر (CABG)
4. Anjeso: نارسایی کلیوی متوسط ​​تا شدید در بیماران در معرض خطر نارسایی کلیه به دلیل کاهش حجم
5. Qmiiz: فنیل کتونوری

خطر قلبی عروقی ملوکسیکام

1. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) ممکن است خطر حوادث ترومبوتیک قلبی عروقی جدی، انفارکتوس میوکارد (MI) و سکته مغزی را افزایش دهند که می‌تواند کشنده باشد.
2. خطر ممکن است با طول مدت استفاده افزایش یابد.
3. بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی موجود یا عوامل خطر برای چنین بیماری ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.
4. NSAID (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) برای درد بعد از عمل در هنگام جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) منع مصرف دارند.

خطر دستگاه گوارش ملوکسیکام

1. NSAID خطر عوارض جانبی جدی دستگاه گوارش، از جمله خونریزی، زخم و سوراخ شدن معده یا روده را افزایش می‌دهند که می‌تواند کشنده باشد.
2. عوارض جانبی GI ممکن است در هر زمانی در طول استفاده و بدون علائم هشدار دهنده رخ دهد.
3. بیماران مسن در معرض خطر بیشتری برای حوادث جدی GI هستند.

عوارض جانبی داروی ملوکسیکام (meloxicam)

ناراحتی معده، حالت تهوع، سرگیجه یا اسهال بعد از مصرف داروی ملوکسیکام (meloxicam) در برخی بیماران گزارش شده است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند عوارض جانبی جدی ندارند. این دارو ممکن است فشار خون شما را افزایش دهد. فشار خون خود را بطور منظم بررسی کنید و در صورت بالا بودن نتایج به پزشک خود اطلاع دهید. عوارض جانبی جدی این دارو شامل کبودی یا خونریزی آسان، تغییرات روانی و خلقتی ، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار)، سفتی غیر قابل گردن، علائم نارسایی قلبی (مانند تورم مچ پا، خستگی غیرعادی، افزایش وزن غیرعادی یا ناگهانی) و… می‌باشد.

1. سوء هاضمه
2. عفونت دستگاه تنفسی فوقانی
3. سردرد
4. اسهال و حالت تهوع
5. درد شکم
6. ادم
7. کم خونی و سرگیجه
8. یبوست
9. آنژین صدری
10. نارسایی احتقانی قلب
11. کاهش تجمع پلاکتی، اختلال پورپوریک
12. خونریزی گوارشی (Gl)
13. سوراخ شدن دستگاه گوارش، زخم گوارشی
14. هپاتیت
15. فشار خون
16. اختلال التهابی دستگاه گوارش

تداخل دارویی ملوکسیکام

1. تداخلات رده X (پرهیز): دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، فلوکتافنین، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، ماسیمورلین، میفامورتید، مورنیفلومات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-2)، اوماستاکسین، پلوبیپروفن، فنیل بوتازون، سدیم پلی استایرن سولفونات، تالنیفلومات، تنوکسیکام، اوروکیناز، زالتوپروفن، آسه‌متاسین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، کلسیم پلی استایرن سولفونات
2. کاهش اثرات داروها توسط ملوکسیکام: پروستاگلاندین‌ها (چشمی)، سالیسیلات ها، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، سینکالید، دیورتیک‌های تیازیدی و شبه تیازیدی، آلیسکایرن، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلاکرها، اپلرنون، هیدرالازین، دیورتیک‌های لوپ، ماسیمورلین، میفامورتید، دیورتیک‌های نگه‌دارنده پتاسیم
3. کاهش اثرات ملوکسیکام توسط داروها: عوامل کمپلکس‌ساز اسیدهای صفراوی، ایتراکونازول، لوماکافتور و ایواکافتور، سالیسیلات‌ها
4. افزایش اثرات ملوکسیکام توسط داروها: فلوکتافنین، گلوکزآمین، گیاهان (با خاصیت ضد انعقاد یا ضد پلاکت)، ایبروتینیب، اینوترسن، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، لیماپروست، دیورتیک‌های لوپ، لوماکافتور و ایواکافتور، مورنیفلومات، مولتی ویتامین یا فلورید (حاوی ویتامین‌های آ، دی و ای)، پنتوسان پلی سولفات سدیم، پنتوکسی فیلین، فنیل بوتازون، پروبنسید، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، سلومتینیب، مهارکننده‌های باز جذب سروتونین یا نوراپی نفرین، سدیم فسفات‌ها، تالنیفلومات، تنوکسیکام، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی و…

هشدار مصرف Mobic, Vivlodex

داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (از جمله ملوکسیکام) در برخی بیماران ممکن است خطر حمله قلبی یا سکته را افزایش دهند. این اثر می‌‎تواند در هر زمانی در حین مصرف این دارو اتفاق بیفتد، اما در صورت مصرف طولانی مدت احتمال بیشتری دارد. این خطر در افراد مسن یا در صورت ابتلا به بیماری قلبی یا افزایش خطر بیماری قلبی (مثلاً به دلیل سیگار کشیدن، سابقه خانوادگی بیماری قلبی یا شرایطی مانند فشار خون بالا یا دیابت) بیشتر است. ملوکسیکام را درست قبل یا بعد از جراحی بای پس قلب (CABG) مصرف نکنید. همچنین، این دارو به ندرت ممکن است باعث خونریزی جدی (به ندرت کشنده) از معده یا روده شود که می‌تواند بدون علائم هشداردهنده در هر زمان در طول مصرف این دارو رخ دهد.

مصرف داروی ملوکسیکام (meloxicam) در دوران بارداری و شیردهی

داده‌های حاصل از مطالعات مشاهده‌ای در مورد خطرات جنینی بالقوه استفاده از NSAID در زنان در سه ماهه اول یا دوم بارداری قطعی نیست. بر اساس داده‌های حیوانی، پروستاگلاندین‌ها نقش مهمی در نفوذپذیری عروق آندومتر، کاشت بلاستوسیست و دسیدوالیزه شدن دارند. در مطالعات حیوانی، تجویز مهارکننده‌های سنتز پروستاگلاندین مانند ملوکسیکام، منجر به افزایش از دست دادن قبل و بعد از لانه گزینی شد. همچنین اطلاعات انسانی خاصی در مورد اینکه آیا ملوکسیکام (meloxicam) در شیر انسان وجود دارد یا بر روی نوزادان شیرخوار یا بر تولید شیر تاثیری دارد یا نه، در دسترس نیست.

سمیت جنینی داروی ملوکسیکام

1. از مصرف NSAID ها در زنان باردار در حدود هفته 30 بارداری و بعد از آن خودداری کنید. داروهای NSAID خطر بسته شدن زودرس مجرای شریانی جنین را تقریباً در این سن حاملگی افزایش می‌دهند.
2. استفاده از NSAID ها در هفته 20 بارداری یا بعد از آن ممکن است باعث اختلال عملکرد کلیه جنین شود که منجر به الیگوهیدرآمنیوس و در برخی موارد نارسایی کلیه نوزادان می‌شود.
3. این پیامدهای نامطلوب بطور متوسط ​​پس از روزها تا هفته‌ها درمان مشاهده می‌شوند، اگرچه الیگوهیدرآمنیوس به ندرت 48 ساعت پس از شروع NSAID گزارش شده است.
4. الیگوهیدرآمنیوس اغلب، اما نه همیشه با قطع درمان قابل برگشت است. برای مثال، عوارض الیگوهیدرآمنیوس طولانی مدت ممکن است شامل انقباض اندام و تاخیر در بلوغ ریه باشد.
5. در برخی موارد پس از بازاریابی اختلال در عملکرد کلیه نوزادان، اقدامات تهاجمی مانند تعویض خون یا دیالیز مورد نیاز بود.
6. اگر درمان NSAID بین حدود 20 هفته تا 30 هفته بارداری ضروری است، مصرف را به کمترین دوز موثر و کوتاه‌ترین مدت ممکن محدود کنید.
7. اگر درمان بیش از 48 ساعت طول کشید، نظارت سونوگرافی مایع آمنیوتیک را در نظر بگیرید. در صورت بروز الیگوهیدرآمنیوس دارو را قطع کنید و طبق عملکرد بالینی پیگیری کنید.

شرایط نگهداری داروی ملوکسیکام

در رابطه با شرایط نگهداری اشکال دارویی مختلف این دارو با داروساز مشورت کنید. با این حال، داروی ملوکسیکام (meloxicam) باید در درمای اتاق و به دور از نور و رطوبت نگهداری شود. همچنین تمام داروهای شیمیایی و گیاهی را دور از دسترس کودکان و حیوانات نگهداری کنید.

کلام آخر در مورد داروی ملوکسیکام

در این مقاله از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز به تطبیق ملوکسیکام با سایر داروهای NSAID پرداختیم و نشان دادیم که این دارو از لحاظ عملکرد و عوارض جانبی بهترین گزینه‌ها را فراهم می‌کند. همچنین ما به تحلیل مکانیسم اثر ملوکسیکام بر روی سلامتی بیماران پرداختیم و توصیه‌هایی برای استفاده بهینه از این دارو در درمان بیماران ارائه دادیم. در نتیجه، ملوکسیکام به عنوان یک ابزار مهم در کنترل و درمان بیماری‌های التهابی و مفصلی بسیار کاربرد دارد.

منبع سایت: Medscape