منتقدان مهاجرت ایالات متحده، تشک خوشامدگویی کانادا برای مهاجران را نادیده می گیرند
آزمون یوس
هادی الهامی، اصالتاً ایرانی، دخترش آرنیکا الهامی را در مراسم … [+] شهروندی که در بخش ذخیره محلی نیروی دریایی سلطنتی کانادا HMCS York برگزار شد، بر روی شانه های خود حمل می کند. (کارلوس اوسوریو/تورنتو استار از طریق گتی ایماژ)
Toronto Star از طریق Getty Images هنگامی که سناتور تام کاتن (R-AR) پیشنهاد کاهش سطح مهاجرت قانونی ایالات متحده به نصف را داد، کانادا را برجسته کرد، کشوری که چهار برابر درصد جمعیت خود مهاجران را نسبت به ایالات متحده می پذیرد. کانادا اعلام کرده است که سطح مهاجرت سالانه خود را تا سال 2025 به 500000 نفر افزایش خواهد داد و این نشان می دهد که سطح بالای مهاجرت در مقایسه با سایر کشورها یکی از ویژگی های اصلی سیستم مهاجرتی کانادا است.
شان فریزر، وزیر مهاجرت، پناهندگان و شهروندی در بیانیه مطبوعاتی گفت: «سال گذشته کانادا از بیش از 405000 تازه وارد استقبال کرد – بیشترین استقبال ما در یک سال. «دولت با تعیین اهداف در طرح سطوح جدید 465000 مقیم دائم در سال 2023، 485000 در سال 2024 و 500000 در سال 2025 به این جاه طلبی ادامه می دهد. . . این طرح به تثبیت جایگاه کانادا در میان مقاصد برتر جهان برای استعدادها کمک می‌کند، و پایه‌ای قوی برای رشد اقتصادی مستمر ایجاد می‌کند، در عین حال اعضای خانواده را با عزیزانشان پیوند می‌دهد و به تعهدات بشردوستانه کانادا عمل می‌کند.»
مهم‌ترین آمار در آخرین گزارش کانادا نشان می‌دهد که مهاجرت چقدر برای رشد نیروی کار این کشور مهم است: «مهاجرت تقریباً 100 درصد رشد نیروی کار کانادا را تشکیل می‌دهد، و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2032، 100 درصد رشد جمعیت کانادا را به خود اختصاص دهد. ” با توجه به مهاجرت، پناهندگی و شهروندی.
در ایالات متحده، مخالفان مهاجرت، «مغالطه کارگری توده ای» را ترویج کرده اند، این تصور که توسط اقتصاددانان بی اعتبار شده است مبنی بر اینکه یک مقدار ثابت نیروی کار مورد نیاز در یک اقتصاد وجود دارد. در نتیجه، تمرکز محدودیت‌کنندگان مهاجرت کاهش رشد نیروی کار با این باور اشتباه است که به اقتصاد ایالات متحده کمک می‌کند. اقتصاددانان خاطرنشان می کنند که رشد نیروی کار یک عنصر اساسی رشد اقتصادی است که برای بالا بردن سطح زندگی در یک کشور لازم است.
اطلاعات بیشتر از بهترین شرکت های بیمه مسافرتی ForMFORBES ADVISORByAmy DaniseEditorByAmy DaniseEditorByAmy DaniseEditorByAmy DaniseEditor همانطور که در کانادا، مهاجرت برای رشد نیروی کار در ایالات متحده بسیار مهم است. اقتصاددانان خاطرنشان می کنند که با کاهش مهاجرت – مانند زمانی که دولت ترامپ تغییرات اداری محدود کننده ای را اعمال کرد – مقامات دولتی به اقتصاد ایالات متحده آسیب می رسانند.
تا سال 2025، کانادا بر اساس پیش بینی بنیاد ملی سیاست آمریکا، 12.5 مهاجر به ازای هر 1000 ساکن را می پذیرد، در حالی که ایالات متحده در سال 2025 از 3.0 مهاجر به ازای هر 1000 ساکن استقبال می کند. به عبارت دیگر، کانادا بر اساس سرانه تقریباً چهار برابر ایالات متحده مهاجر می پذیرد. اگر ایالات متحده همه عناصر سیستم کانادا را بپذیرد، ایالات متحده بیش از 4 میلیون مهاجر در سال به جای تقریباً 1 میلیون مقیم دائمی که در سال مالی 2019، آخرین سال قبل از همه گیری کووید-19 پذیرفته شده بود، می پذیرد.
تا سال 2025، کانادا دو برابر بیشتر از ایالات متحده مهاجران خانوادگی را به عنوان درصد جمعیت و چندین برابر بیشتر پناهندگان و پذیرش های بشردوستانه سرانه خواهد پذیرفت.
قانون RAISE در آگوست 2017، سناتور تام کاتن و سناتور دیوید پردو (R-GA) در استدلال برای لایحه جدید خود، قانون RAISE، از سیستم مهاجرت کانادا استناد کردند. طبق بیانیه مطبوعاتی Cotton-Perdue، “قانون RAISE سیستم ویزای اشتغال دائم فعلی را با یک سیستم امتیاز مبتنی بر مهارت، مشابه سیستم های مورد استفاده در کانادا و استرالیا جایگزین می کند.”
تجزیه و تحلیل نشان می دهد که سناتور کاتن و دیگران سیستم امتیازی را نه برای کمک به کارفرمایان یا رقابتی تر کردن ایالات متحده، بلکه برای حذف مقوله های مهاجرت خانوادگی و کاهش مهاجرت پیشنهاد کرده اند. قانون RAISE علاوه بر پذیرش تعداد کمتری از مهاجران، تقریباً 4 میلیون نفر را از تعداد مهاجران معوقه خانوادگی و شغلی که سال ها در صف منتظر مانده بودند حذف می کرد.
کاتن و پردو آنچه را که اقتصاددانان استدلال متناقضی برای لایحه خود می‌دانستند، ساختند. سناتورها استدلال کردند که قانون آنها “رشد اقتصادی را تحریک می کند” در حالی که “مهاجرات کلی را به نصف کاهش می دهد.” با این حال، کاهش مهاجرت منجر به کاهش رشد اقتصادی می شود، نه اینکه آن را “تحریک” کند. جوئل پراکن، مدیر ارشد اجرایی و یکی از بنیانگذاران مشاوران اقتصاد کلان، تخمین زد که کاهش 50 درصدی مهاجرت قانونی منجر به کاهش 12.5 درصدی رشد اقتصادی ایالات متحده از سطح پیش بینی شده می شود.
تحلیلگران خاطرنشان می کنند که قانون RAISE یا پیشنهادهای مشابه، با ایجاد یک سیستم مبتنی بر امتیاز و حذف تقریباً تمام دسته بندی های مهاجرت خانوادگی، آمریکایی ها و صاحبان مشاغل را از آزادی حمایت از اعضای نزدیک خانواده یا کارگران مورد علاقه محروم می کند. در طی یک مجمع نامزدهای فاکس نیوز در اوهایو، جی دی ونس قانون RAISE را تایید کرد که با کاهش مهاجرت، کمبود نیروی کار را تشدید می کند، در پاسخ به یک صاحب کسب و کار اوهایو که گفت به دلیل کمبود گسترده نیروی کار نمی تواند به اندازه کافی کارگر پیدا کند.
در 15 فوریه 2018، سنای ایالات متحده اقدامی را برای حذف اکثر مقوله‌های مهاجرت خانواده‌ها رد کرد و آن را با رای 60 بر 39 رای منفی داد. اعلامیه ریاست جمهوری ترامپ حاوی «تعلیق» مشابهی از ورود مهاجران به ایالات متحده در آن دسته بود.
بعید است سیستم‌های نقطه‌ای کانادایی و استرالیایی در آمریکا کار کنند گزارش بنیاد ملی سیاست آمریکا و انجمن ملی مهاجرت توضیح می‌دهد که چرا یک سیستم امتیازی به سبک کانادایی یا استرالیایی احتمالاً برای ایالات متحده مناسب نیست. (گزارش را نوشتم.)
اول، پس از بررسی سیستم های مهاجرت کانادا و استرالیا، نتیجه اولیه گزارش این بود که یک سیستم امتیازی در ایالات متحده کار نمی کند، مگر شاید به عنوان یک افزونه جداگانه که سیستم مهاجرت فعلی خانواده و کارفرما را حفظ می کند. . شواهد نشان می‌دهد که تفکیک قوای مجریه و مقننه توسط آمریکا، بعید می‌سازد که یک سیستم نقطه‌ای بتواند به طور مؤثر یا به شیوه‌ای شبیه به سیستم‌های کانادا یا استرالیا که دارای سیستم‌های پارلمانی دولت و آژانس‌هایی با اختیار ایجاد تغییرات سریع و یکجانبه هستند، عمل کند. بر اساس این گزارش، به یک سیستم نقطه ای در هنگام بروز مشکلات.
این امر تحت قوانین و ساختار ما امکان پذیر نخواهد بود. علاوه بر این، طبق یک سیستم امتیازی، همانطور که پیش‌بینی می‌شود، کارفرمایان ایالات متحده دیگر تصمیم نمی‌گیرند که کدام کارمندان ارزش بیشتری دارند. در عوض، پذیرش تابع معیارهای طراحی شده توسط دولت خواهد بود.» این گزارش خاطرنشان کرد که اعطای امتیاز بر اساس بالاترین سطح تحصیلات، نیاز به کارگران در سراسر طیف مهارت، مانند ساخت و ساز و مهمان‌نوازی یا مراقبان سالمندان را نادیده می‌گیرد.
در حالی که ساختار کانادا امکان تعدیل‌های نسبتاً سریع در معیارهای امتیازی را فراهم می‌کند، بعید است که در ایالات متحده این اتفاق بیفتد. در عوض، کنگره قانونی را تصویب کرد و شرایطی را تعیین کرد که ممکن است برای چندین دهه تغییر نکند. اعطای اختیارات بیشتر به بوروکراسی مهاجرت بعید است کارساز باشد، زیرا ممکن است سالها طول بکشد تا یک آژانس فدرال مقرراتی را وضع کند و تغییراتی را اعمال کند.
در این گزارش و سایر تحلیل‌ها اشاره شد که یک خطر دیگر برای توانمندسازی بیشتر آژانس مهاجرت وجود دارد. استفان میلر، مشاور کاخ سفید نشان داد که چگونه ممکن است قوه مجریه از ابزارهای اداری برای جلوگیری از پذیرش مهاجران قانونی استفاده کند. پس از آن تجربه، بسیاری می پرسند که آیا عاقلانه است که اختیارات بیشتری را به قوه مجریه برای اداره سیستم مهاجرتی ایالات متحده واگذار کنیم؟
دوم، در استرالیا، سیستم امتیازدهی تا حد زیادی برای کارفرمایان بی ربط است، که دارای یک سیستم مهاجرت مبتنی بر اشتغال مشابه قوانین فعلی ایالات متحده است. تیم دنی، وکیل سابق شرکت Berry Appleman & Leiden در سیدنی، استرالیا، گفت: “سیستم امتیاز برای مهاجرت شرکتی در استرالیا اصلا مهم نیست.” سیستم امتیازدهی زمانی وارد عمل می‌شود که فردی به دنبال مهاجرت به استرالیا باشد و کسب‌وکاری در استرالیا نداشته باشد که مایل به حمایت مالی از او برای ویزای کار موقت یا اقامت دائم باشد.
در کانادا، مهاجران (دائمی) برای کارفرمایان اغلب ابتدا برای کارفرمایان کانادایی با ویزای موقت کار می کنند، شبیه به انتقال ایالات متحده از وضعیت H-1B به کارت سبز مبتنی بر اشتغال. تفاوت این است که کانادا برای سن، زبان، تحصیل و سابقه کار در کانادا امتیاز اعطا می کند و هر ساله به افرادی که امتیاز کافی را کسب کنند، اقامت دائم اعطا می کند. این سیستم تکامل یافته و تنظیم شده است تا کارفرمایان بتوانند کارکنان بسیار ماهر را حفظ کنند. یکی دیگر از ویژگی‌های کلیدی: کانادا به استان‌ها اجازه می‌دهد تا مهاجران را بر اساس نیازهای منطقه‌ای منحصربه‌فرد انتخاب کنند، چیزی که طرفداران سیستم امتیازی ایالات متحده معمولاً از آن استقبال نمی‌کنند.
در نهایت، اگر اعضای کنگره می‌خواستند مهاجران بیشتری را با مدارک پیشرفته بپذیرند، می‌توانستند از چندین پیشنهاد در سال‌های 2021 و 2022 برای افزایش تعداد گرین کارت‌های مبتنی بر اشتغال و حذف محدودیت هر کشور برای چنین کارت‌های سبز برای جلوگیری از چندین دهه حمایت کنند. تاخیرهای طولانی برای مهاجران هندی
نه تام کاتن و نه هیچ سناتور جمهوری خواه دیگری قبل از تصویب قانون چیپس در سال 2022 مداخله نکردند تا سناتور چارلز گراسلی (R-IA) را از مسدود کردن اقدامات برای ایجاد معافیت از محدودیت های سالانه گرین کارت برای اتباع خارجی دارای مدرک دکترا بازدارد. در زمینه های STEM [علم، فناوری، مهندسی و ریاضی] و کسانی که دارای مدرک کارشناسی ارشد “در یک صنعت بحرانی” هستند.
لین شاتول، کارشناس مهاجرت و رئیس/مدیر عامل ERC در سراسر جهان، گفت: «ایالات متحده قبلاً مهاجرت «مبتنی بر شایستگی» به شکل یک سیستم ترجیحی برای ویزای مبتنی بر اشتغال دارد. «در حالی که شماره های فعلی H-1B و گرین کارت کافی نیست، کارفرمایان نمی خواهند سیستمی که توانایی آنها را برای استخدام یا حمایت مالی از یک فرد خاص، در سراسر طیف مهارت، حذف یا محدود کند، یا از دولت فدرال بخواهد نقطه ای تعیین کند. معیارهایی که ممکن است با نیازهای کارفرما مرتبط نباشد یا با تغییرات اقتصاد هماهنگ نباشد.»
سناتور کاتن استدلال کرده است که حذف اکثر دسته بندی های خانواده از طریق قانون RAISE باعث افزایش دستمزد کارگران می شود. اقتصاددانان این را غیرقابل قبول می دانند. جیووانی پری، رئیس اقتصاد دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، نتیجه گرفت: «دهه‌ها تحقیق از این ادعا که مهاجران با رقابت با کارگران بومی دستمزدها را کاهش می‌دهند، پشتیبانی چندانی نمی‌کند.»
تنها حدود 25000 یا کمتر از افراد در سن کار با مدرک تحصیلی کمتر از دبیرستان سالانه در مقوله هایی که منتقدان به دنبال حذف آن هستند (یعنی خواهر و برادر و فرزندان بالغ مجرد و متاهل شهروندان ایالات متحده) مهاجرت می کنند. حتی اگر اجماع اقتصاددانان در مورد عدم تأثیر مهاجران بر دستمزدهای بومی نادرست بود، قابل قبول نیست که جلوی ورود 0.01٪ (25000) از 165 میلیون نیروی کار ایالات متحده به کشور – و زندگی در بخش های مختلف کشور – گرفته شود. تاثیری بر دستمزد کارگران ایالات متحده خواهد داشت.
سطح مهاجرت سالانه بالاتر – چهار برابر بیشتر از ایالات متحده به عنوان درصد جمعیت آن – یکی از ویژگی های اصلی سیستم مهاجرتی کانادا است. تحلیلگران بعید می دانند که سناتور کاتن و سایر حامیان آمریکایی سیستم امتیازی به سبک کانادایی از پذیرش چهار برابر بیشتر مهاجر در سال در ایالات متحده حمایت کنند.
من را در توییتر دنبال کنید. وب سایت من را بررسی کنید. استوارت اندرسون، مدیر اجرایی بنیاد ملی سیاست آمریکا، یک سازمان تحقیقاتی سیاست عمومی غیرحزبی است که بر تجارت، مهاجرت و مسائل مرتبط با آن در آرلینگتون، ویرجینیا متمرکز است. از آگوست 2001 تا ژانویه 2003، من به عنوان معاون اجرایی برای سیاست و برنامه ریزی و مشاور کمیسر در خدمات مهاجرت و تابعیت خدمت کردم. قبل از آن، من چهار سال و نیم را در کاپیتول هیل در کمیته فرعی مهاجرت سنا گذراندم، ابتدا برای سناتور اسپنسر آبراهام و سپس به عنوان مدیر ستاد کمیته فرعی سناتور سام براونبک. من مقالاتی در وال استریت ژورنال، نیویورک تایمز و سایر نشریات منتشر کرده ام. من نویسنده یک کتاب غیرداستانی به نام مهاجرت هستم.”>

* استانداردهای تحریریه چاپ
* چاپ مجدد و مجوزها