یک خودرو برقی در مقایسه با خودرو احتراقی از قطعات متحرک کمی استفاده می‌کند به‌طوری که در تولید یک خودرو احتراقی حدود ۲۰۰ قطعه موتور وجود دارد اما این عدد در خودرو برقی به ۲۰ عدد می‌رسد؛ همین امر موجب کاهش هزینه‌های سرمایه‌ای برای راه‌اندازی خط تولید خودرو برقی می‌شود. برآورد شده است قیمت تمام‌شده تولید یک خودرو برقی با تیراژ بالای ۲۰ هزار دستگاه در سال ۲ تا ۲،۵ برابر یک خودرو احتراقی خواهد بود.
گزارش‌ها نشان می‌دهند ساده‌سازی‌هایی در رابطه با تولید خودرو برقی صورت گرفته به‌عنوان نمونه گیربکس و برخی قطعات متحرکی که در خودرو احتراقی به‌کار گرفته می‌شوند در مدل برقی به طور کامل حذف خواهند شد.
برای راه‌اندازی خط تولید خودرو برقی به ۵۰درصد هزینه سرمایه‌گذاری تولید یک خودرو احتراقی نیاز است که همین موضوع می‌تواند نقطه قوت این خودروها در مقایسه با مدل‌های احتراقی باشد اما در کشور ما کارهای جدی برای تولید آنها توسط خودروسازان صورت نگرفته است.
در آمریکا هر ایستگاه شارژ برای یک خودرو سواری حدود ۲۵۰۰ دلار هزینه دارد و برای خودروهای بزرگ‌تر مانند اتوبوس این رقم به ۲۵ هزار دلار می‌رسد.
اکنون در ۴ استان زیرساخت‌های ایستگاه شارژ خودرو برقی تاسیس شده اما تعدادشان کم است؛ ورود این خودروها به بازار مصرف روند آرامی دارد که این موضوع، این فرصت را فراهم می‌کند تا در زمینه زیرساخت‌های بهره‌برداری از این خودروها سرمایه‌گذاری کرد و آنها را توسعه داد.
حال این سئوال مطرح است که چرا خودروهای برقی با وجود طراحی ساده، حذف برخی قطعات مثل گیربکس و قطعات متحرک و کاهش ۵۰درصدی سرمایه گذاری اولیه، باز هم ۲تا ۲،۵ برابر گران‌تر از خودروهای احتراقی هستند؟
باید گفت خودروهای برقی به دلیل نبود موتور احتراق داخلی و سایر اجزای مکانیکی، طراحی ساده‌تری دارند. با این حال، هزینه برخی اجزای کلیدی در یک خودرو الکتریکی به قیمت بالاتر آن کمک می‌کند.
بسته باتری گران‌ترین قطعه در یک وسیله‌نقلیه الکتریکی است. هزینه بالای وسایل نقلیه‌الکتریکی با باتری (BEV) عمدتا به دلیل خود باتری بوده که برای ذخیره انرژی الکتریکی بسیار مهم است. فناوری فعلی باتری لیتیوم-یونی که در خودروهای برقی استفاده می‌شود به موادی مانند لیتیوم، کبالت و نیکل نیاز دارد که به راحتی در دسترس نیستند و نیاز به استخراج و پردازش دارند. این امر هزینه باتری‌های EV را به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.