ساختمان بنای امامزاده از یک ایوان ورودی رو به شمال، یک تالار مستطیل شکل که کاربری نمازخانه دارد و اتاقی مربع شکل جهت نگهداری ضریح فلزی امامزاده، تشکیل گشته است.

این بنا از 2 قسمت اصلی سردر رواق و خود ساختمان امامزاده تشکیل شده است.

سردر بنای امامزاده که هم زمان بنای رواق نیز هست در جهت شمال قرار دارد و از یک ایوان با قوس بزرگ هفت و پنج آجری در وسط و گوشواره ی دوطبقه ای در 2 جانب آن تشکیل شده است.

رواق به صورت تالار مستطیل شکل در پشت ایوان قرار دارد و در دو طرف آن، غرفه هایی برای استراحت زائران ساخته شده است.

روی قبر این امامزاده ضریح بزرگی با طرح سابق ضریح امام هشتم (ع) قرار دارد.

بنای ساختمان آجری و دارای گنبدی بزرگ است.

محوطه زیر گنبد و شبستان مقرنس کاری ساده و زیبایی خاصی دارد که معرف تزیینات آجری قرن هفت هجری است.

فضای چهارگوش داخل گنبدخانه با طاق نماهایی به شکل هشت ضلعی و سپس توسط طاق بندهای متناسبی به 16 ضلعی تبدیل شده است.

گنبد، نمای خارجی بنا و فضای داخل آن فاقد هر نوع تزیین و کاشی کاری و نقش و نگار است.

قدمت این بنا به قرون هفتم تا نهم قمری نسبت داده اند و بنای این امامزاده در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.