رئیس جمهوری کره جنوبی، پس از اعلام شبانه حکومت نظامی، دستور استقرار نیروهای نظامی ویژه را در خیابان‌ها و نیز ساختمان پارلمان این کشور صادر کرد؛ مواجهه‌ای دیکتاتور مآبانه با احزاب سیاسی و نمایندگان مردم که با وجود عقب‌نشینی یون سوک یول از موضع اولیه‌اش، او را در آستانه استیضاح قرار داده است.
آگهیبا وجود این که کیم یونگ هیون، وزیر دفاع کره جنوبی روز چهارشنبه با اعلام پذیرش مسئولیت کامل سردرگمی و نگرانی ناشی از حکومت نظامی، از مقام خود استعفا کرد تا مانع از گرفتار شدن رئیس جمهوری در پس‌لرزه‌های شوک سیاسی سه‌شنبه شب شود ولی احزاب مخالف دولت همچنان بر لزوم استیضاح آقای یون اصرار دارند. طرحی که آن را تنها چند ساعت پس از آن که پارلمان به اتفاق آرا به لغو حکومت نظامی رای داد و رئیس جمهوری را مجبور به لغو حکومت نظامی شش ساعته کرد، ارائه کردند.
البته استیضاح آقای یون مستلزم جلب حمایت دو سوم اعضای پارلمان و حداقل شش قاضی از نه قاضی عضو دادگاه قانون اساسی این کشور است. در همین حال، حزب اپوزیسیون دموکراتیک که در حال حاضر اکثریت پارلمان کره جنوبی را که از ۳۰۰ کرسی تشکیل شده، در اختیار دارد، خواهان استعفای آقای یون شده است.
به گفته تعدادی از نمایندگان احزاب مخالف دولت، رای‌گیری در مورد طرح استیضاح رئیس جمهوری کره جنوبی احتمالا روز جمعه برگزار می‌شود.
در ساعات پرتنشی که تحت حکومت نظامی ۶ ساعته سپری شد، نیروهای مسلح ویژه با پشتیبانی بالگردهای ارتش و خودروهای زرهی ساختمان پارلمان را محاصره کردند. قانونگذاران برای ورود به ساختمان از دیوارها بالا رفتند و با فعال کردن کپسول‌های آتش‌نشانی با نیروهای ویژه مقابله کردند.
نمایندگانی که موفق به ورود به ساختمان پارلمان شدند، اعلامیه حکومت نظامی آقای یون را با ۱۹۰ رای و بدون هیچ مخالفی لغو کردند. در میان حامیان لغو حکومت نظامی نام ۱۸ نماینده هم‌حزبی رئیس جمهوری کره جنوبی (حزب دست‌راستی قدرت مردم) هم به چشم می‌خورد.
آقای یون اواخر روز سه‌شنبه در جریان یک سخنرانی دستور حکومت نظامی را صادر کرد و قول داد نیروهای «ضد دولتی» را که به گفته او در حال طراحی شورش هستند، حذف کند. او احزاب اصلی مخالف دولت را به حمایت از کره شمالی متهم کرد.
آقای یون زمانی که در سخنرانی خود شبح کره شمالی را به عنوان یک نیروی بی‌ثبات کننده در کشور مطرح کرد، هیچ سندی ارائه نکرد. آقای یون مدتهاست که تاکید دارد، شکل‌گیری یک جبهه تندرو علیه کره شمالی تنها راه جلوگیری از ادامه تهدیدات هسته‌ای پیونگ یانگ علیه سئول است.
آقای یون در حالی رویکرد برخی سیاستمداران اواخر دهه ۱۹۸۰ را در پررنگ کردن نقش کره شمالی در مشکلات داخلی در پیش گرفته که پارلمان کشور تحت سلطه اپوزیسیون است و پرونده رسوایی‌های مالی او و همسرش از محبوبیت حزب حاکم بر دولت کاسته است.
هر چند، قانون اساسی کره جنوبی به رئیس جمهوری این اختیار را داده که از ارتش برای حفظ نظم در «زمان جنگ، موقعیت‌های جنگی یا سایر وضعیت‌های اضطراری ملی مشابه» استفاده کند. اما همزمان به مجلس ملی نیز این اختیار را داده که با اکثریت آرا این دستور را لغو کند.
برخی از سیاستمداران کره جنوبی می‌گویند، فراتر از این که آیا کشور در شرایط جنگی و اضطراری قرار گرفته یا خیر، روشی که آقای یون برای برقراری حکومت نظامی استفاده کرد، بسیار فراتر از اختیارات مشروع او بود چرا که قانون اساسی به رئیس جمهوری اجازه نمی‌دهد که از ارتش برای تعلیق فعالیت پارلمان استفاده کند.
اقدام آقای یون چنان توسط احزاب مختلف کره جنوبی «غیردموکراتیک» تعبیر شد که هم‌حزبی‌های او نیز ناچار به اتخاذ موضع مخالف شدند، حتی گروهی از نمایندگان حزب قدرت مردم در پارلمانی که در موارد بسیاری در برابر تصویب لوایح دولت آقای یون مقاومت کرده است.
یورونیوز فارسی را در ایکس دنبال کنید
در کره جنوبی که از اواخر دهه ۱۹۸۰ صاحب یک نظام دموکراتیک شده است، همچنان مداخله نظامی در امور غیرنظامی یک موضوع بسیار حساس به شمار می‌رود.
در طول دیکتاتوری‌هایی که پس از بازسازی کشور در دوره پس از جنگ جهانی دوم در کره جنوبی حاکم بودند، گهگاه دستور برقراری حکومت نظامی صادر می‌شد و به سرعت نیروهای نظامی برای جلوگیری از تظاهرات ضد دولتی در خیابان‌ها مستقر می‌شدند.
تکرار چنین صحنه‌هایی امروزه برای بسیاری از مردم این کشور، به ویژه نسل جوان، غیرقابل تصور است.
آگهیپارک چونگ هی، که پیش از ترور توسط رئیس سازمان جاسوسی کره جنوبی در سال ۱۹۷۹، نزدیک به ۲۰ سال بر کره جنوبی حکومت کرد، در جریان رخداد نخستین کودتای این کشور در ماه مه ۱۹۶۱ چندین هزار سرباز روانه خیابان‌های سئول کرد. او در طول دوران دیکتاتوری خود چندین بار از ابزار حکومت نظامی برای توقف اعتراضات مردمی و بازداشت منتقدان خود استفاده کرد.
کمتر از دو ماه پس از مرگ آقای پارک، چون دو هوان، از فرماندهان ارتش، در دسامبر ۱۹۷۹ در کودتای دوم این کشور، تانک‌ها و نیروهای نظامی را راهی خیابان‌های سئول کرد. او سال بعد یک سرکوب وحشیانه نظامی علیه یک قیام طرفدار دموکراسی در شهر جنوبی گوانگجو را رهبری کرد که حداقل ۲۰۰ کشته بر جا گذاشت.
در تابستان ۱۹۸۷، اعتراضات خیابانی گسترده، حکومت آقای چون را مجبور به پذیرش برگزاری انتخابات مستقیم ریاست جمهوری کرد.
source