این کشور حوزه اسکاندیناوی با وجود آنکه یک تولیدکننده بزرگ در زمینه نفت و گاز به حساب میآید اما در پی آن است که تمام خودروهای جدید فروختهشده از سال ۲۰۲۵ بهبعد در این کشور «غیرآلاینده» باشند؛ هدفی غیرالزامآور که سال ۲۰۱۷ تعیین شد و اکنون این نقطه عطف در دسترس قرار گرفته است.
هارالد آ. مولر، نمایندگی فروش خودرو در اسلو بیش از ۷۵ سال است که خودروهای فولکسواگن را وارد این کشور میکند، این شرکت اما اوایل سال ۲۰۲۴، با خودروهای سوخت فسیلی خداحافظی کرد.
به گزارش بیبیسی؛ اکنون تمام خودروهای سواری موجود در نمایشگاههای این شرکت را خودورهای برقی تشکیل میدهند.
اولف تورِ کنبی، مدیرعامل شرکت هارالد آ. مولر، حین قدم زدن در میان خودروهای عرضه شده در یکی از نمایشگاههای شهر اوسلو، میگوید: «توصیه به مشتریان برای خرید خودروهای احتراق داخلی (ICE) اکنون دیگر یک اشتباه محسوب میشود، زیرا آینده در اختیار خودروهای برقی است که امروزه دارای برد طولانی و سرعت شارژ بالا هستند. بازگشت به خودروهای بنزینی سخت است.»
خودروهای برقی در خیابانهای اسلو، پایتخت نروژ دیگر یک پدیده نو تلقی نمیشوند زیرا مدتها است که به یک هنجار تبدیل شدهاند. با نگاهی به اطراف، بهزودی متوجه میشوید که تقریباً هر خودرویی یک «E» به معنای «برقی» روی پلاک خود دارد.
این کشور ۵.۵ میلیون نفری واقع در شمال اروپا، سریعتر از هر کشور دیگر در جهان خودروهای برقی را پذیرفته و در آستانه تبدیل شدن به اولین کشوری است که فروش خودروهای جدید با سوخت فسیلی را بهطور کامل متوقف میکند.
شمار خودروهای برقی در جادههای نروژ سال گذشته برای اولین بار از تعداد خودروهای بنزینی پیشی گرفت. در صورت اضافه شدن خودروهای دیزلی به این آمار، خودروهای برقی تقریباً یک سوم از کل خودروهای موجود در جادههای نروژ را تشکیل میدهند.
بر اساس دادههای فدراسیون جادهای نروژ، حدود ۸۸.۹ درصد از خودروهای جدید فروختهشده در این کشور در سال گذشته برقی بودند، در حالی که این رقم سال ۲۰۲۳ معادل ۸۲.۴ درصد بود.
فروش خودروهای تمامبرقی در نروژ در برخی از ماهها به ۹۸ درصد هم رسید به نحوی که طی این ماهها خودروهای جدید بنزینی یا دیزلی تقریباً مشتری چندانی نداشت.
در مقابل، با نگاهی به بریتانیا میتوان دریافت که خودروهای برقی در این کشور تنها ۲۰ درصد از موارد ثبتنام خودروهای جدید در سال ۲۰۲۴ را به خود اختصاص دادند. این رقم در عین حال یک رکورد جدید در نوع خود محسوب میشد زیرا نسبت به سال ۲۰۲۳ که ۱۶.۵ درصد بود، افزایش داشته است.
در ایالات متحده نیز، این نسبت سال گذشته تنها ۸ درصد بود که در مقایسه با رقم ۷.۶ درصدی سال قبل از آن افزایش نشان میداد.
نروژ بدون شک در حال حاضر پیشگام دیگر کشورها در زمینه خودروهای برقی است، اما این انقلاب الکتریکی حاصل سه دهه تلاش بوده است.
به گفته کریستینا بیو، دبیرکل انجمن خودروهای برقی نروژ: «این روند از اوایل دهه ۱۹۹۰ آغاز شد. مالیات بر خودروهای بنزینی و دیزلی بهتدریج افزایش یافت، بهطوری که هزینه خرید آنها افزایش یافت و در مقابل خودروهای برقی از مالیات معاف شدند.»
طرح حمایت از خودروهای برقی ابتدا به منظور کمک به دو تولیدکننده نروژی خودروهای برقی اولیه، یعنی «بادی» (که قبلاً کیویت نام داشت) و TH!NK City ارائه شد. اگرچه این شرکتها از دور خارج شدند، اما مشوقها برای خودروهای سازگارتر با محیط زیست باقی ماند.
سسیلی کروگلوند، معاون وزیر حملونقل نروژ میگوید: «هدف ما این است که اطمینان حاصل کنیم همیشه انتخاب خودروهای بدون آلاینده، انتخابی خوب و عملی است.»
نروژ با وجود آنکه یک تولیدکننده بزرگ در زمینه نفت و گاز به حساب میآید اما در پی آن است که تمام خودروهای جدید فروختهشده از سال ۲۰۲۵ بهبعد در این کشور «غیرآلاینده» باشند؛ هدفی غیرالزامآور که سال ۲۰۱۷ تعیین شد و اکنون این نقطه عطف در دسترس قرار گرفته است.
سسیلی کروگلوند میافزاید: «ما در حال نزدیک شدن به این هدف هستیم و فکر میکنیم که به آن دست خواهیم یافت.به نظر من، ما قبلاً مرحله گذار به سمت خودروهای برقی در بخش خودروهای سواری را پشت سر گذاشتهایم.»
معاون وزیر حملونقل نروژ در ادامه توضیح میدهد که کلید موفقیت نروژ، سیاستهای بلندمدت و قابل پیشبینی بوده است.
دولت نروژ به جای ممنوعیت خودروهای احتراق داخلی تلاش کرده است که مصرفکنندگان را به سمت انتخابهای بهتر هدایت کند.
دولتمردان نروژی در این راستا علاوه بر اعمال مالیاتهای بیشتر و هزینههای ثبتنام بالاتر برای خودروهای سوخت فسیلی، مالیات بر ارزش افزوده و عوارض گمرکیِ خودروهای کمآلاینده را حذف کردند.
مزایای دیگری نیز مانند پارکینگ رایگان، تخفیف در عوارض جادهای و دسترسی به خطوط اتوبوس نیز به این خودروها تعلق گرفته است.
اتحادیه اروپا در ادامه همین روند قصد دارد فروش خودروهای جدید سوخت فسیلی را تا سال ۲۰۳۵ ممنوع کند؛ دولت فعلی بریتانیا نیز اعلام کرده است که قصد دارد فروش این خودروها را تا سال ۲۰۳۰ متوقف کند.
فروش خودروهای بنزینی و دیزلی هنوز در نروژ مجاز است اما تعداد کمی از مردم تمایل به خرید این نوع خودروها از خود نشان میدهند.
برای بسیاری از شهروندان نروژی مانند استاله فیین که ۱۵ ماه پیش اولین خودروی برقی خود را خریداری کرد، انتخاب خودروی برقی از نظر اقتصادی منطقی به نظر میرسید.
او در حالی که خودروی خود را در یک ایستگاه شارژ در پایتخت به برق متصل میکرد، گفت: «با توجه به تمام مشوقهایی مانند معافیت از مالیات که در نروژ برای خودروهای برقی عرضه شده، این انتخاب از نظر مالی برای ما بسیار مهم بود.»
وی میافزاید: «در هوای سرد، ممکن است برد خودرو حدود ۲۰ درصد کاهش یابد، اما با شبکه گسترده شارژ که در نروژ داریم، این موضوع واقعاً مشکل بزرگی نیست. فقط باید طرز فکر خود را تغییر داد، به گونهای که هر وقت امکانش بود شارژ کنید، نه فقط وقتی که به آن نیاز دارید.»
یک راننده دیگر نروژی به نام مرته اگسبو میگوید که سال ۲۰۱۴ جزو اولین افرادی در کشورش بود که صاحب یک تسلا شد. او میگوید: «من واقعاً میخواستم خودرویی داشته باشم که ایجاد آلودگی نکند. این به من هنگام رانندگی حس بهتری میداد.»
در بسیاری از پمپبنزینهای نروژ، جایگزینی پمپهای سوخت با ایستگاههای شارژ سریع به یک امر عادی تبدیل شده است. اکنون در سراسر نروژ بیش از ۲۷ هزار ایستگاه شارژر عمومی وجود دارد.
این در حالی است که در بریتانیا با جمعیتی ۱۲ برابر بزرگتر از نروژ، تنها ۷۳ هزار و ۶۹۹ ایستگاه شارژ عمومی در اختیار رانندگان خودروهای برقی است.
این بدان معناست که نروژ به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر، ۴۴۷ شارژر دارد، در حالی که این رقم در بریتانیا تنها ۸۹ شارژر است.
تسلا، فولکسواگن و تویوتا، پرفروشترین برندهای خودروهای برقی در نروژ طی سال گذشته بودند. از سوی دیگر، برندهای متعلق به چین، مانند امجی (MG)، بیوایدی (BYD)، پولستار (Polestar) و ایکسپنگ (XPeng)، اکنون در مجموع ۱۰ درصد از بازار نروژ را به خود اختصاص دادهاند.
نروژ، برخلاف ایالات متحده و اتحادیه اروپا، تعرفهای بر واردات خودروهای برقی چینی اعمال نکرده است.
کریستینا بیو، دبیرکل انجمن خودروهای برقی نروژ میگوید که «هیچ دلیلی وجود ندارد که سایر کشورها نتوانند از نروژ الگوبرداری کنند». با این حال، به گفته او «بستگی دارد که هر کشور یا بازار چگونه این سیاستها را به شکلی اجرا کند که برایش کارآمد باشد.»
به نظر او، نروژیها لزوماً از نظر زیستمحیطی آگاهتر از مردم سایر کشورها نیستند. کریستینا بیو میگوید: «فکر نمیکنم که این موضوع چندان به ذهنیت سبز مردم مرتبط باشد. این موضوع بیشتر به سیاستگذاریهای قوی مرتبط است؛ مردم به تدریج میفهمند که رانندگی با یک ماشین برقی امکانپذیر است.»
نروژ کشوری بسیار ثروتمند است که به لطف درآمدهای کلان حاصل از صادرات نفت و گاز، صندوق ثروت ملی با ارزش بیش از ۱.۷ تریلیون دلار (۱.۳ تریلیون پوند) ایجاد کرده است.» این بدان معناست که این کشور میتواند به راحتی ضمن تامین مالی پروژههای بزرگ زیرساختی، کاهش درآمدهای مالیاتی ناشی از فروش خودروهای بنزینی و دیزلی و سوخت آنها را جبران کند.
علاوه بر این، نروژ دارای منابع فراوان برق آبی تجدیدپذیر است که ۸۸ درصد از ظرفیت تولید برق این کشور را تشکیل میدهد.
کیِل ورنر یوهانسن از مرکز تحقیقات حملونقل نروژ میگوید: «اکنون یک سوم خودروها برقی هستند و این رقم در چند سال آینده از ۵۰ درصد عبور خواهد کرد. فکر میکنم دولت میپذیرد که تعداد کمی خودروی بنزینی یا هیبریدی جدید همچنان در بازار باقی بمانند، اما این روزها کسی را نمیشناسم که بخواهد یک خودروی دیزلی بخرد.»
یورونیوز فارسی را در ایکس دنبال کنید
source