آگهی

از هر سه زن ساکن اتحادیه اروپا (چه زنانی که شهروند یکی از کشورهای عضو این اتحادیه هستند و هرگز خارج از این اتحادیه زندگی نکردند و چه زنان مهاجر و غیرشهروند؛ یا شهروندانی که پیشینه مهاجرت دارند) یک نفر در طول زندگی خود، نوعی خشونت جسمی یا جنسی را تجربه کرده است.

با این حال، تنها ۱۳.۹ درصد از قربانیان، این حادثه یا تهدید توأم با خشونت را به پلیس گزارش دادند.

بیش از نیمی از زنان (۶۳.۷ درصد) ماجرای این حادثه تلخ را با یک دوست یا فردی نزدیک در میان گذاشتند و ۲۰.۵ درصد نیز با کادرهای بهداشتی یا مددکاران اجتماعی تماس گرفتند.

کارشناسان مؤسسه اروپایی برابری جنسیتی (EIGE) بر این باورند که از آنجاکه هنگام ثبت داده‌ها به عواملی مانند جنسیت، سن، شکل خشونت یا رابطه فرد قربانی با متجاوز همیشه توجه نمی‌شود، بسیاری از موارد خشونت مبتنی بر جنسیت ممکن است در داده‌ها پنهان باقی بمانند.

در این گزارش آمده است: «در آخرین اقدام برای جمع آوری داده‌های رسمی، ۲۶ کشور از ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا توانستند داده‌های مربوط به “خشونت توسط شریک زندگی” و خشونت‌های خانگی را ارائه دهند. با این وجود همه آنها قادر نبودند که آمار تفکیک شده‌ای را در صورت درخواست شاخص‌ها ارائه دهند که نشان می‌دهد حتی اگر خشونت‌های اعمال شده علیه زنان گزارش شود نیز بطور دقیق و کامل ثبت نخواهند شد.»

بر اساس گزارش‌های دریافت شده از آن دسته از کشورهای اتحادیه اروپا که داده‌های تفکیک جنسی را ارائه دادند، زنان ۸۵ درصد قربانیان خشونت‌ توسط شریک زندگی را در ۱۲ کشور عضو، ۷۶ درصد قربانیان خشونت‌های خانگی را در ۲۰ کشور عضو و ۴۷ درصد قربانیان خشونت به هر دلیلی را در ۱۳ کشور عضو تشکیل می‌دهند.

همچنین به دلیل عدم تفکیک داده‌ها بر اساس شاخص‌های مختلف، این واقعیت نیز نشان داده نمی‌شود که بسیاری از حوادث خشونت، رویدادهای منفرد نیستند.

در اتحادیه اروپا ۳۱.۸ درصد از زنان در طول زندگی خود خشونت فیزیکی یا تهدید یا خشونت جنسی توسط شریک زندگی خود را تجربه کرده‌اند.

برای اکثر آنها نیز این خشونت‌ها «بارها» تکرار شده است (۱۴.۶ درصد) و تنها ۳.۵ درصد از این زنان گفته‌اند که تنها «یک بار» قربانی خشونت شدند.

کارلین شیله، مدیر مؤسسه اروپایی برابری جنسیتی می‌گوید: «داده‌های موجود، تنها نوک کوه یخ را نشان می‌دهند.»

اتحادیه اروپا برای مقابله با این مشکل چه می‌کند؟

برخی از کشورهای اتحادیه اروپا شیوه‌های خوبی برای جمع آوری داده‌ها دارند.

به عنوان مثال، گزارش‌های سالانه‌ای که آلمان درباره وضعیت خشونت خانگی منتشر می‌کند حاوی اطلاعات دقیق‌تری درباره قربانیان انواع خشونت‌ها و عاملان آنها است. داده‌های موجود در این گزارش‌ها بر اساس جنس، سن و جرم تفکیک می‌شوند.

لوکزامبورگ نیز آمارهای سالانه را بر اساس جنس، سن و رابطه بین متجاوز و قربانی گردآوری می‌کند.

با این حال، مشکل کمبود تعاریف استاندارد و متفاوت بودند روش‌های جمع آوری داده‌ها همچنان در سراسر اتحادیه اروپا وجود دارد.

به همین دلیل از سال ۲۰۲۷ میلادی جمع آوری داده‌ها به صورت سالانه بر اساس استانداردهای مشترک، برای کشورهای عضو اجباری خواهد شد.

آگهی

هدف این ابتکار، رسیدن به سیاستهای دقیق‌تر و مداخلات موثرتر برای مبارزه با خشونت‌ها علیه زنان و حمایت از قربانیان است.

کارلین شیله می‌افزاید: «داده‌ها، نقطه ورود ما برای درک بهتر ماهیت و چگونگی گسترش خشونت مبتنی بر جنسیت در اتحادیه اروپا است. ارزیابی داده‌ها همچنین می‌تواند به ما این بینش را بدهد که چرا قربانیان معمولا با پلیس یا دستگاه عدالت ارتباط برقرار نمی‌کنند. به کمک داده‌ها میتوان پرونده‌های گزارش نشده را فاش کرد و موانعی را که بسیاری از زنان در راه اجرای عدالت رسما با آنها روبرو هستند، برجسته کند. ما نباید این زنان را فراموش کنیم.»

ویرایشگر ویدئو • Mert Can Yilmaz