در «به زیبایی زن» شعرهای پرِوِر نه تنها ستایش عشق و زیبایی اند، بلکه گونه ای مقاومت شاعرانه در برابر زشتی ها و بی عدالتی های جهان نیز هستند.

– در به زیبایی زن شعرهای پرِوِر نه تنها ستایش عشق و زیبایی اند، بلکه گونه ای مقاومت شاعرانه در برابر زشتی ها و بی عدالتی های جهان نیز هستند.

به گزارش ایسنا، فاطیما احمدی، روزنامه نگار در یادداشتی بر مجموعه شعر به زیبایی زن سروده های ژاک پرِوِر با گزینش و ترجمه محمدرضا پارسایار با عنوان زیبایی شناسیِ روزمرگی نوشته است: ژاک پرِوِر (1900–1977) از شناخته شده ترین چهره های شعر معاصر فرانسه است؛ شاعری که با بیانی ساده اما عمیق، با زبانی عامیانه اما غنی، موفق شد شعر را از برج عاج ادبیات به خیابان ها، کافه ها، و خانه های مردم بیاورد.

او نه تنها شاعر بود، بلکه فیلم نامه نویس، ترانه سرا و هنرمندی چندوجهی محسوب می شد که تأثیر عمیقی بر فرهنگ عمومی فرانسه گذاشت، بویژه با نوشتن فیلمنامه بچه های بهشت که مارسال کارنه در سال 1945 از روی آن فیلمی ساخت که در بیشتر فهرست های فیلم های بزرگ تاریخ، جزء ده فیلم اول است.

در دوره ای که شعر فرانسه تحت تأثیر جریانات آوانگارد مانند سوررئالیسم و داداییسم قرار داشت، پرِوِر با نوعی رئالیسم شاعرانه اما رمانتیک ، جهانی را تصویر کرد که در آن عشق، آزادی، اعتراض اجتماعی، و

برچسب ها: زیبایی -
بی عدالتی -
شاعر -
مقاومت -
عدالتی -
فرانسه -
روزنامه نگار