تاریخ انتشار
•به روز شده در
آگهی
پس از تهاجم تمام‌عیار روسیه به اوکراین، کارا-مورزا به‌دلیل «پخش اطلاعات نادرست» درباره‌ی ارتش روسیه، به ۲۵ سال زندان در سیبری محکوم شد. وی در سال ۲۰۲۴ به‌عنوان بخشی از توافق مبادله‌ی زندانیان و جاسوسان، که با میانجی‌گری جو بایدن، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، اولاف شولتس، صدراعظم پیشین آلمان، و ولادیمیر پوتین انجام شد، آزاد گردید.
او در گفت‌وگویی با برنامه‌‌ی «گفت‌وگوی اروپا» یورونیوز ابراز تأسف می‌کند که چگونه رهبران غربی در اوایل نخستین دوره‌ی ریاست‌جمهوری پوتین و پیش از آن در دوران نخست‌وزیری‌اش، فریب یک «افسانه» را خوردند. کارا-مورزا می‌گوید که پوتین هرگز نوگرا نبوده و هیچ‌گاه به «اصلاح» شیوه‌های برجامانده از اتحاد شوروی باور نداشته است.
کارا-مورزا در گفت‌وگویی با شونا مری از یورونیوز گفت: «هر برداشت دیگری جز این کاملاً خلاف حقیقت است.»
او می‌افزاید: «این باور نادرست است که در ابتدای کار، پوتین چهره‌ای متفاوت و اصلاح‌طلب بود که به نوسازی و همکاری با غرب اعتقاد داشت و بعدها مسیرش به‌طور فاجعه‌باری منحرف شد.»
کارا-مورزا اظهار داشت که دولت‌های غربی، هنگامی که از مفهوم «پوتینِ اوایل کار» سخن می‌گویند، این روایت را صرفاً با هدف «توجیه رفتار خویش» مطرح می‌کنند.
کارا-مورزا تصریح کرد که ماهیت واقعی اهداف پوتین برای روسیه از همان ابتدا آشکار بود. او یادآور شد که پوتین دستور ساخت مجسمه‌ای را برای گرامی‌داشت مأمور پیشین کا.گ.ب صادر کرده بود؛ فردی که نقشی مؤثر در سرکوب مجارهایی داشت که در سال ۱۹۵۶ علیه سلطه‌ی سرکوبگرانه‌ی اتحاد شوروی در کشورشان قیام کرده بودند.
کارا-مورزا گفت: «به‌خوبی به یاد دارم روزی را که دانستم ماهیت واقعی او چیست و چه مسیری را برای کشورمان در پیش خواهد گرفت.»
کارا-مورزا گفت: «۲۰ دسامبر ۱۹۹۹، زمانی که او هنوز رئیس‌جمهور نشده و نخست‌وزیر بود، به میدان لوبیانکای مسکو رفت؛ جایی که ساختمان پیشین کا.گ.ب و مقر کنونی اف.اس.ب قرار دارد، تا به‌طور رسمی لوح یادبودی را به افتخار یوری آندروپوف، رئیس کهنه‌کار کا.گ.ب شوروی، رونمایی کند.»
کارا-مورزا گفت یوری آندروپوف نیز از چهره‌های کلیدی در تهاجم ۱۹۵۶ به مجارستان بود؛ فردی که «در دوران ریاست بر کا.گ.ب، سرکوب مخالفت‌های داخلی را در اولویت قرار داده بود» و «نماد تمام کاستی‌ها و مشکلات نظام کمونیستی» به شمار می‌رفت.
کارا-مورزا هشدار داد که پوتین با به‌کارگیری همان شیوه‌ی تملق، می‌کوشد ترامپ و دولت او را از هرگونه اقدام در برابر تهاجم به اوکراین منصرف کند.
در ماه مارس، پوتین به استیو ویتکاف، فرستاده‌ی آمریکا، اطلاع داد که شخصاً سفارش پرتره‌ای را به یک نقاش روس داده تا آن را به‌عنوان هدیه‌ای برای رئیس‌جمهور ترامپ آماده کند.
ویتکاف آن را «تابلویی زیبا» توصیف کرد و گفت پوتین به او گفته که پس از سوءقصد به جان ترامپ در یک گردهمایی انتخاباتی، برای او دعا کرده است.
به گفتهٔ کارا-مورزا: «پوتین به‌درستی محاسبه کرده بود که مؤثرترین شیوه برای پیشبرد این کار با دونالد ترامپ، تملق و چاپلوسی از شخص اوست.»
«دقیقاً همین رویکرد را در مکالمه‌ای که درباره دعا کردن برای او داشت، به کار برد. او ادامه داد: «و البته، هدیه دادن آن نقاشی که آقای ویتکاف با خود به واشینگتن آورد.»
او توضیح داد: «می‌خواهم بگویم، ببینید، این روش‌ها حقه‌هایی هستند که دهه‌هاست نه تنها سرویس‌های امنیتی شوروی، بلکه سرویس‌های دیگر هم از آن‌ها استفاده می‌کنند» و ادامه داد: «نمی‌توانم درک کنم که چطور آدم‌های منطقی و عاقل می‌توانند در قرن بیست‌ویکم فریب چنین چیزهایی را بخورند.»
source