ما نمی توانیم بیشتر از طبیعت بگیریم بدون آنکه بهایش را بپردازیم؛ یا به صورت قبض های محیرالعقول در آینده، یا به صورت فروپاشی زیرساخت ها و فروکاهیدن کیفیت زندگی.

– ما نمی توانیم بیشتر از طبیعت بگیریم بدون آنکه بهایش را بپردازیم؛ یا به صورت قبض های محیرالعقول در آینده، یا به صورت فروپاشی زیرساخت ها و فروکاهیدن کیفیت زندگی.

مسیر اصلاح، هرچند دشوار و نیازمند تدبیر، اجتناب ناپذیر است.

زیبایی سرزمین ما در کوه و دشت و باد و آفتابش نیست، در این است که فرزندانش بیاموزند چگونه مسئولانه با نعمت های الهی رفتار کنند.

و این آموختن، ضرورتی است نه فقط برای اصلاح الگوی مصرف، بلکه برای حفظ ایران.

به گزارش ایسنا، مسعود پیرهادی در یادداشتی در رسالت نوشت: در سرزمینی که رودهایش به خشکی لب دوخته اند و آسمانش معمولا خساست می ورزد، سخن از مصرف آب و انرژی، دیگر گفت وگویی ساده میان اقتصاددانان نیست، بلکه ضرورتی حیاتی در زیست جمعی ماست.

ایران، کشوری با منابع طبیعی محدود در اقلیم خشک و نیمه خشک، در سال های اخیر با روند نگران کننده ای از مصرف بی رویه آب، برق، گاز و دیگر حامل های انرژی مواجه بوده است؛ آن هم در شرایطی که نه میزان تولید متناسب با این مصرف است، نه قیمت حامل ها بازتابی از ارزش واقعی شان.