جواد شاهجویی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره فرصت‌های ترانزیتی برای ایران بیان کرد: نقطه‌های مبدا و مقصدی که می‌توان متصور بود از طریق هر دو کریدور گذرنده از ایران، هم کریدور شمال – جنوب و هم کریدور شرق – غرب، به هم متصل شوند، می‌تواند به عنوان فرصت‌های ایران در نظر گرفته شود.
وی ادامه داد: زوج کشورهایی که می‌توانند از طریق ایران به هم متصل شوند، اگر از ایران عبور کنند، از نظر زمانی و هزینه برایشان مطلوبیت دارد و سهولت بیشتری دارند؛ فرصتی برای آنهاست؛ زوج کشورهایی مثل روسیه – امارات، روسیه-عربستان، هند-گرجستان، مثال‌های متعددی در این زمینه هستند. همه کشورهایی که دو سر طیف شمال – جنوب و شرق – غرب وجود دارند، فرصت‌هایی هستند برای اینکه تجارتشان را از مسیر ایران عبور دهند و بدین‌ترتیب ترانزیت از ایران شکل بگیرد.
شاهجویی همچنین گفت: کشورها اگر مسیر ساده‌ای برای حمل‌ونقل دریایی داشته باشند، معمولا از حمل‌ونقل دریایی به سمت حمل‌ونقل زمینی نمی‌آیند؛ مطلوبیت هزینه و فرآیند در حمل‌ونقل دریایی برای تجارت‌های با حجم بالا بیشتر است. اما اینکه برخی کشورها تلاش می‌کنند تجارتشان را روی زمین بیاورند؛ به مسائل مختلفی مربوط است؛ یکی از مسایل شاید کوتاه کردن زمان و کم کردن هزینه باشد، اما مسایل دیگر از جمله محدودیت‌های ژئوپلتیکی هم وجود دارد که باعث می‌شود کشورها برای تجارت بین‌المللی به سمت حمل‌ونقل زمینی بروند.
وی افزود: در حمل‌ونقل زمینی، بین ریل و جاده اگر ما بخواهیم از منظر کشوری نگاه کنیم، به نفعمان است که جاده‌هایمان مستهلک نشود، سوخت یارانه‌ای کمتری به ترانزیت خارجی بدهیم و عمده بار را از شبکه ریلی ترانزیت کنیم؛ البته از منظر صاحب کالا تفاوت چندانی ندارد که کالایش از طریق ریل عبور کند یا جاده و بیشتر به نفع میزبان است که بار از روی ریل عبور کند. البته اینکه امنیت حمل و نقل ریلی بالاتر است هم می‌تواند مطلوبیت‌هایی برای تجار بین‌المللی داشته باشد.
انتهای پیام